°C
Nowe technologie to wizytówka współczesnej edukacji. Szkoły potrzebują multimedialnych zasobów, by spełniać wysokie wymagania cyfrowego świata. Jednak mimo dostępnych na rynku e-narzędzi, polskim placówkom daleko jeszcze do pełnej informatyzacji. Co dzieli uczniów i nauczycieli od obiecywanej blisko rok temu cyfrowej rewolucji?
Możliwości coraz więcej
Nowe technologie pełnią istotną rolę w zdobywaniu wiedzy i rozwijaniu kreatywności młodych ludzi. Nie dziwi więc coraz częstsze wykorzystywanie ich podczas lekcji. Na szkolnych ławkach pojawiają się laptopy i tablety, a papierowe dzienniki i książki ustępują miejsca elektronicznym. Wiele szkół korzysta z coraz bardziej popularnej tablicy interaktywnej, która pozwala na prowadzenie multimedialnych doświadczeń, pokazów i prezentacji podczas zajęć. Nowością na edukacyjnym rynku nowych technologii jest e-tablica – system zamieniający papierowe notatki w cyfrowe. Uczniowie i nauczyciele mogą z niego korzystać za pomocą tablicy interaktywnej, tabletu lub komputera stacjonarnego, pod warunkiem, że mają dostęp do dziennika elektronicznego. E-tablica służy do zapisywania oraz udostępniania notatek wykonanych przez nauczyciela podczas lekcji. Dzieci nieobecne w szkole, na przykład z powodu choroby, mają do nich zdalny dostęp na komputerze w domu. Wystarczy, że zalogują się do swojego konta w e-dzienniku, a system automatycznie wygeneruje podgląd online do treści, które nauczyciel zanotował podczas zajęć. – Rynek nowych technologii oferuje szkołom coraz więcej urządzeń oraz oprogramowania wspierającego proces dydaktyczny. Nowoczesny sprzęt, elektroniczne zasoby edukacyjne, e-podręczniki czy oprogramowanie w postaci e-dziennika to wizytówka nowoczesnej placówki oświatowej i współczesnej edukacji – mówi Marcin Kempka, ekspert nowych technologii na rynku edukacyjnym, firma Librus.
Cyfrowej rewolucji nie będzie?
Postęp technologiczny daje szkołom coraz większe możliwości. Każdego roku na rynku pojawiają się kolejne urządzenia, aplikacje i multimedialne pomoce dydaktyczne. W informatyzacji szkolnictwa miał pomóc rządowy program „Cyfrowa szkoła”, w ramach którego placówkom obiecano między innymi nowoczesny sprzęt niezbędny do realizacji programów nauczania z wykorzystaniem technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK). Ministerstwo Edukacji Narodowej informuje jednak, że do tej pory tylko 30% szkół zakwalifikowanych do pilotażowego programu zakupiło i uruchomiło sprzęt. Okazuje się też, że część z planowanych w ramach programu przetargów na rozwiązania IT zostało unieważnionych, a niektóre z nich w ogóle nie są rozpisane. Placówki mają czas do końca roku, by uporać się z problemem. Jeśli nie zdążą, pilotaż się opóźni, a dofinansowania z budżetu państwa przepadną. – To słuszna inicjatywa, jednak takie projekty będą sprzyjały rozwojowi informatyzacji polskiej oświaty tylko wtedy, gdy będą realizowane właściwie. Wiele szkół chciałoby korzystać z dziennika elektronicznego czy e-tablicy, rozwijać cyfrowe kompetencje uczniów i nauczycieli. Nadal brakuje im jednak sprzętu, łączy internetowych i, co najważniejsze, wsparcia merytorycznego podczas tworzenia zamówień na rozwiązania informatyczne. Błędem jest również próba generalizowania potrzeb szkół i zawężenie katalogu rzeczy, na które mogą wydać pieniądze, jak również centralizowanie takich projektów. Szkoły oraz samorządy powinny tutaj mieć autonomię – mówi Marcin Kempka, firma Librus.
Szkoła przyszłości nie może istnieć bez nowoczesnych urządzeń i multimedialnych pomocy dydaktycznych. Gwarancją właściwego rozwoju cyfrowej edukacji są długofalowe procesy informatyzacji polskiego szkolnictwa. Wyzwaniem nie jest bowiem samo posiadanie nowoczesnego sprzętu i e-zasobów, ale ich odpowiednie zastosowanie w procesie nauczania. Rządowy program „Cyfrowa szkoła” wywołuje wiele emocji w szkolnych murach… i nie tylko. I choć na jego efekty oraz pełną ocenę musimy jeszcze poczekać, już dziś należy zastanowić się, czy polska oświata jest gotowa na centralną cyfrową rewolucję?
Materiał prasowy
